Explorar los documents (703 total)

La Calucada es un temps fòrt en Cevenas, e que presenta aquest an sa 9e edicion. A la tèsta d'aquela animacion, l'"Association Musique Imagineïre" qu'organiza cada an un rendètz-vos coregrafic dins un mas a Rògue, dins Gard. La Calucada constitís de prepausar a un public larg un estagi de danças tradicionalas de tota mena e de tota origina, en gestion solidària. E mai se son de danças collectivas, la formacion es dubèrta en totei. Proficham d'aquel estagi per entrevistar en lenga nòstra Silvia Berger, artista polivalenta que mena lo cors ambé lo musician Sèrgi Desaunay. Amb aquò, de polits tròç de danças tradicionalas coma lo brande.
Un reportatge de Lisa Gròs.

L'an passat, aviam cubert la Passejada Literària en Agde, e vos prepausam un reportatge nòu per 2019. La Passejada Literària es una jornada que recampa d'enfants dau primari a l'entorn d'activitats animadas per d'autors. Lòng de l'annada, un trabalh de lectura e de causida se fai a l'entorn d'òbras causidas per la jurada. Leis enfants pòdon elegir un libre que li a agradat lo mièlhs, entre una tièra adaptada a cada seccion. Aquest an, la Passejada Literària càmbia de luòc. La calandreta d'Agde donèt la man a la calandreta Aimat Serre, a Nimes. Es au Mas Bolbon qu'avèm rodat nòstra emission e onte vos prepausam de descubrir aquela manifestacion pedagogica que festeja sa 4ena edicion !
Un reportatge de Miquèu Gravier.

Dins l'encastre de la manifestacion Boulegan à l'oustal, un festenau de musicas trad, avèm rescontrat a Sant Joan de Gardonenca l'etnològ e conferencièr Joan-Nadau Pelen. Aquel especialista de la literatura orala en domèni occitan i presentèt una conferéncia sus lo subjècte seguent : « L'art ancian dau cant per la dança ai sègles XVIII e XIX en Cevenas ». Quauquei tròç de sa conferéncia, apuejats per una entrevista en lenga nòstra, vos permetràn de mièlhs comprene son trabalh etnologic. Lo tot, entre-copat de tròç filmats pendent lo « bal a la votz » prepausat per lo grop Canto-lou, que nòstre conferencièr ne fai partida e qu'es la continuitat d'una tradicion vocala pron anciana.
Un reportatge de Miquèla e Patric Lapierre.

Se, en 1950, l'occitan èra la lenga parlada per totei a La Peirilha, dins lei monts dau Liuradès, uèi es acabat. Pasmens demòra totjorn una beluga. Avèm rescontrat la Josí Guilhòt, qu'es pron activa dins l'òbra de la renaissença occitana de uèi. Es autora, contaira e militanta a l'IEO 63. Dins aquela emission, nos dona son vejaire sus la situacion actuala de nòstra cultura, sensa doblidar lo trabalh fach pendent d'annadas per lo Tiène Coudert. Una còla contunha d'obrar a la revista "Parlem", que bastiguèt. A Clarmont d'Auvernha, au Cafè Òc sota leis Augustins, ai concèrts e ai conferéncias, la lenga clantís tornamai. Vos menam au còr deis accions fachas per mantene la lenga.
Un reportatge de Lisa Gròs e Artús Brown.

La sason dei corsas camarguencas a tot just començat. A l'escasença de la primièira  jornada « Prima dei Reialas » 2019 a Sant-Laurenç d'Aigosa, avèm seguit la manifestacion en companhiá de Claudi Ricard. Aqueste afecionat nos fai leis esplicas e comentaris de la corsa, compausada de buòus de la manada Blatière-Bessac. Una cabussada vertadièra dins lo monde de la bovina, amb un regard d'especialista, que nos parteja tot son estrambòrd. Aqueste fondator dau club taurin l'Aficion de Somèire, que coneis pron la manada Blatière-Bessac, fuguèt tanben un « revistero » valent a dire que fasiá lei renduts-còmptes dei corsas camarguencas per la premsa. Un reportatge de Marc Carteyrade.

Anam a Gap, dins la carrièira de l'estampariá, per vos presentar l'Espaci Occitan dels Aups. Es una librariá associativa especializada dins lei libres e objèctes sus lei País d'Òc. Dubert i a un quinzenat d'annadas, l'Espaci Occitan fonciona sonca ambé de benevòus de l'associacion IEO 04-05, fondatritz de la botiga. Avèm rescontrat dos d'aquelei benevòus que s'implican cada setmana per aculhir lei clients, preparar e mandar lei comandas, faire un cors de lenga, e quora lo pòdon, organizar de rescòntres-dedicaças ambé d'autors occitans, coma la Zine, venguda de Niça. La librariá a poscut se desvolopar amb una salariada en contract ajudat, e ara que n'i a pas mai, la chorma se despatolha coma pòu e cerca de crear una mission de service civic.
Un reportatge d'Amada Cròs.

La Marpoc e l'IEO 30 organizan cada mes de març una « Setmana occitana ». Son adonc programadas d'animacions ligadas a la lenga e la cultura nòstras, coma la literatura orala e escricha, la musica, lei jòcs... Nautrei avèm causit de vos prepausar la jornada « teatre amator » a Vezenòbre, onte joguèron lei comedians adults, puèi leis enfants. Aquelei presentèron la restitucion d'un talhièr teatre seguit pendent lei vacanças escolàrias. E dins una segonda partida, vos menam au locau de la Marpoc, per la presentacion dau libre de Deidier Leclerc « La Bèstia dau Coàr », acompanhada d'una mòstra de sei fotòs e d'una lectura musicala.
Un reportatge d'Amada Cròs .

Coma cada an, lo vilatge d'Aimargue organiza lo primièr dissabte de març una jornada en omenatge a Fanfonne Guillierme. Aquela manadièra defuntada i a trenta ans es au centre d'una fèsta dedicada ai « gents de bovina », ela que s'es tant implicada dins la tradicion gardiana. La manifestacion de 2019 marquèt lei 30 ans de la desparicion d'aquela femna coratjosa, un exemple per totei, lei femnas entre autrei. E per vautrei, n'avèm profichat per entrevistar Robert Faure, Crestian Espelly e Andrieu Mégias. En mai d'aquò, veirètz un apercebut deis animacions d'aqueu jorn : benediccion dei chivaus, abrivada, rossataia e corsa camarguenca dins l'arena d'Aimarga.
Un reportatge de Lisa Gròs.

La morra es un jòc d’azard que dos jogaires se mòstran simultanèament un cèrt nombre de dets, tot en anonciant cadun la soma presumida de dets quilhats per ambedos jogaire. Ganha qui devina aquesta soma. Los nombres son bramats, per intimidar l'adversari.

D’aprèp Pascal Colleta (La Mourra bella : histoire et histoires d’un jeu interdit, Nice, Serre Editeur, 2006), seriá nascuda en Egipta, ont es estada retrovada, a Beni-Hassan, una pintura funeraria vielha de mai de 2000 ans abans J.-C. Çò que fa d’èla lo jòc mai ancian de l’istòria de l’umanitat…

Rabelais n’en parla dins Pantagruel (libre IV, capítol XIV), e de Molière a Lacan en passant per Dickens e Appolinaire, la morra fa las oras bèlas de la literatura.

Se, a l’ora d’ara, se jòga tradicionalament dins las terras del ancian comtat de Niça e de la Savòia, sembla que lo jòc se faga remarquar tanben per lo costat internacional de sa practica, a tal punt qu’existís uèi un campionat mondial de morra, organizat cada an dins un luòc diferent. Los jogaires venon en particular de Còrsa, del Friol, de Croacia.

La vidéo aquí dejós es estada virada durant l'edicion 2013 de l'Estivada de Rodés.

La morra est, selon certains, l’un des jeux les plus vieux de l’humanité. Ce jeu de doigt mêlant hasard et stratégie se base sur un principe simple : donner la somme totale des deux mains des deux joueurs, et annoncer simultanément cette somme. Pourtant assister à une partie de morra, c’est assister à un spectacle intemporel et universel : le bien nommé championnat Mourramoundo, qui a lieu chaque année à Ilonse près de Nice, est là pour le rappeler. La chaîne Cultura Viva Televisioun en a fait une bande annonce, pour l'édition 2018.