Argumentari del collòqui

1. L’òbra mistralenca en se. Se tracharà de renovelar leis apròchis critics (textuaus, estilistics, generics, genetics, psicoanalitics…) e d’acarar lo tèxte mistralenc a una lectura critica, tant per lei grands poèmas (Mirèio, Calendau, Nerto e Lou Pouèmo dóu Ròse) coma per de pèças menoras o esparpalhadas (poèmas reculhits dins Lis Isclo d’Or o Lis Oulivado mai que mai) poësias o pròsas. La critica ja identifiquèt diversei tematicas mistralencas que seriá bon de lei cavar e estudiar tornarmai.    
2. L’estrategia literària mistralenca es dobla, provençala e francesa. Caup dins l’istòria literària dei país d’òc, en Provença bèla promièra, mai s’espandís pron lèu, e largament, sus l’ensems dei territòris de la lenga d’òc. Amb aquò, la lectura francesa de Mirèio marquèt grandament aquela reconoissença, e Mistral es un dei promiers escriveires d’oc qu’aguèsse trobat un resson a París. Assajarem de veire d’un biais mai agut leis anterioritats e posteritats mistralencas, dins la produccion d’òc en ela meteissa, tant coma lei ressons qu’aquela òbra a pogut congrear dins leis letras francesas coma dins lei literaturas « perifericas », sens oblidar, segur, Catalonha.    
3. La recepcion critica de l’òbra mistralenca es importanta. Ne caudriá far mai amplament l’istòria, ne mesurar l’ancoratge dins la critica dau sègle XIX fins a nòstre temps, n’evaluar la portada sociala sus l’imatge de l’òbra, e, en delai, sus aquela de Provènça. Dins una autra amira, seriá necite d’estudiar lei contenguts e lei formas deis assags critics consagrats a Mistral, sens oblidar la personalitat deis assagistas, coma la plaça que donan a aquela òbra dins son camp de recèrca.    
4. La constitucion de l’òbra mistralenca tresvira lo païsatge literari d’òc, mai tanben la lenga e sei diversei representacions. L’espelison d’aquela òbra vai cotria, en aquò de Mistral e de seis amics felibres, de la construccion d’una expression a l’autor de la literatura que la vòlon instituir. Aquela lenga, que la posteritat reconeis coma mistralenca, trobèt en literatura una astrada particulara. Dins la construccion de l’òbra en se, coma dins son espandiment, nos pausarem de questions sus leis elements que constituisson aquela lenga, sus lei marcas literàrias que vòl dessenhar, sus son origina e sei fondamentas, sus son inscripcion fin finala dins una realitat e una representacion qu’apartenon au sègle XIX.

Comitat Scientific