Explorar los documents (29 total)
Aquel manuscrit aperten a la bibliotèca del romanista Henri Pascal de Rochegude. Conten de còpias de sorgas literàrias qu'an servat a l'elaboracion del Parnasse occitanien, ou Choix de poésies originales des troubadours, tirées des manuscrits nationaux.
S'i retròban de còpias de tèxtes de trobadors eissits del manuscrit La Vallière (actual manuscrit français 22543 de la BnF) e de la bibliotèca vaticana, son acompanhadas de notícias e de traduccions de tèxtes eissits de las colleccions del filològ Jean-Baptiste de La Curne de Sainte-Palaye (dich « Sainte-Palaye) (1697-1781).
Aquel manuscrit aperten a la bibliotèca del romanista Henri Pascal de Rochegude. Conten de còpias de sorgas literàrias qu'an servat a l'elaboracion del Parnasse occitanien, ou Choix de poésies originales des troubadours, tirées des manuscrits nationaux.
Conten de còpias de tèxtes de trobadors e de trobairitz e lors cançons, tensons, sirventes, vidas e razos associats.
Lo manuscrit La Vallière (actual manuscrit français 22543 de la BnF) es indicat coma sorga de las còpias.
Las correccions de Rochegude presentadas tre lo prefaci de la version estampada son presentas dins lo manuscrit.
Aquel manuscrit conten las taulas incompletas del Recueil de chansons et autres pièces en langue méridionale de Henri Pascal de Rochegude (1741-1834).
Lo Recueil de chansons et autres pièces en langue méridionale es un manuscrit de Henri Pascal de Rochegude (1741-1834) copiat vèrs la fin del sègle XVIII. Conten 210 cançons e 12 pèças en vèrs d'inspiracion, de formas, de talhas e de tematicas fòrça divèrsas. Las cançons son gaireben totas redigidas en occitan.
Aquel recuèlh manuscrit qu'a servit e l'elaboracion de l'Essai d'un glossaire occitanien, pour servir à l'intelligence des poésies des troubadours d'Henri de Pascal de Rochegude conten de còpias de mai d'un tèxte occitan e catalan dels sègles XIII e XIV, a saber :
- lo roman de Gerard de Rosselhon
- La Canson de la Crosada contra los Albigeses
- La Gèsta de Carlesmanhe
- Un recuèlh de maximas, senténcias e precèptes
- La darrièra partida del Breviari d'amor
- Un sautièr catalan
- Una còpia del Novèl Testament que Rochegude pensava èsser, a tòrt, catar o vaudés. Es conservat uèi a la BnF jos la quòta « Français 2425 »
- Un catequisme : « lo libre de vicis et de vertutz »
- Lo libre de Sidrac
- Un tractat de drech tirat de la Digèsta e del Còdi
- Un tractat de divèrsas vertuts, traduch de Bèda
Aquel manuscrit apparten a la bibliotèca del romanista Henri Pascal de Rochegude. Conten de còpias de sorgas literàrias qu'an servidas a l'elaboracion de l'Essai d'un glossaire occitanien, pour servir à l'intelligence des poésies des troubadours. Son presents dins lo manuscrit tres tèxtes en ancian francés :
- Les 4 livres des reis
- Floire et Blancheflor
- Blancandin
e dos tèxtes en occitan medieval :
- Jaufre e Brunesens (extrach del roman Jaufré)
- Vida de Sant Honorat de Lerins
Dins los manuscrits copiats per Rochegude un dotzenat concernís l'ancian francés e un vintenat l'occitan medieval. En general, un manuscrit conten sonque de tèxtes dins una sola lenga.
Aquel Jaufré es lo segond copiat per Rochegude coma l'indica la nòta a la fin del tèxte. Lo segond se tròba dins lo manuscrit 8 (non disponible sus Occitanica.eu)
Aquel manuscrit es la seguida del premier tome du parnasse occitanien de Henri Pascal de Rochegude. Es pas datat mas a versemblablament estat escrich vèrs la fin del sègle XVIII. Serviguèt de basa, coma lo manuscrit 1, que possedís una religadura identica, a l'edicion del Parnasse occitanien en 1819. Ça que la l'obratge editat amassa pas l'integralitat de las pèças e elements redigits dins los dos manuscrit.
Es compausat de tres grandas parts.
La primièra d'una longor de 255 paginas, conten de pèças de trobadors. Es seguida de mantuns complements inedits. A saber :
- la taula dels trobadors conteguts dins los manuscrits 1 e 1bis amb lo primièr vèrs de cada pèças e son emplaçament dins lo manuscrit (36 paginas)
- la taula alfabetica dels trobadors amb indicacion del tòme e de la pagina (2 paginas)
- la taula alfabetica de totas las pèças presentadas amb l'indicacion des manuscrits ont se tròban (35 paginas)
- la taula alfabetica dels noms de personas menciondas dins las poesias dels trobadors (12 paginas)
- un vocabulari geografic (7 paginas)
- d'aires notats (8 paginas)
La segonda partida del manuscrit conten lo Glossaire occitanien pour servir à l’intelligence des poésies troubadours editat en 1819. Aquel es constituït :
- d'un prefaci de 18 paginas notadas de I a XVIII que correspond al prefaci del glossari editat
- d'una primièra lista de mots sus tres colonas (71 paginas) seguida d'una pagina d'avertiment e d'una segonda lista de mots (35 paginas). Aquelas doas listas, fondudas entre elas constituisson l'essencial del glossari estampat.
Enfin, lo manuscrit 1 bis porgís d'autres tèxtes de trobadors que una partida es probablament estada aponduda aprèp lo trabalh del religaire. La darrièra partida d'aquel manuscrit conten :
- de pèças addicionalas (10 paginas)
- La drecha maniera de trobar (7 paginas)
- un « Complement des troudabours » que compren un avertiment (2 paginas) e una seguida de pèças (80 paginas)
- de taulas coma dins la primièra partida del manuscrit 1 bis
Lo tòme primièr d'aquel manuscrit conten de poèmas e cançons (de còps fragmentaris) de 145 trobadors. Son precedits d'un prefaci de 18 paginas numerotadas de I a XVIII que correspond a lo de l'obratge que serà estampat en 1819.
La pagina XVIII conten la taula dels trobadors citats amb l'indicacion dels manuscrits utilizats e mencionats a la debuta de cada pèça. Las pèças dels trobadors figuran a la seguida e son notadas de 1 a 580. L'òrdre retengut es aquel causit per l'abat Millot dins son Histoire littéraire des troubadours (1774) e que Rochegude coneis e critica dins son prefaci.
En roge son escrichas las vidas (vidas de trobadors) e razos (tèxtes biografics brèus qu'an per tòca de donar una interpretacion d'un poèma). Puèi son los poèmas sus doas, tres e mai quatre colonas. Qualques nòtas o remarcas son indicadas sul marge o en bas de pagina.
Aquel manuscrit foguèt estat religat a París. Per ne limitar l'espessor, Rochegude completèt la presentacion dels trobadors dins lo manuscrit 1bis.
Aquel manuscrit « definitiu » de Rochegude es datat de 1797 (An V del calendièr republican). Lo nom d'autor indicat, « Le contre-amiral Rochegude Représentant du peuple » (« Lo contra-amiral Rochegude, representant del pòble ») o confirma : son mandat al Conselh dels Cinc Cents s'acabèt lo 1èr d'abril de 1797.
