Explorar los documents (355 total)

Programme

Informations pratiques 

Salle de la vieille ville 
Entrée libre
Buffet partagé en suivant – Inscription indispensable au 05.61.00.51.16

Pau Gairaud nasquèt a Severac lo Castèl dins Avairon lo 4 de genièr de 1898, d'una maire modista capelièra e d'un paire que fasiá lo peirièr. Moriguèt a Montpelhièr lo 23 de març de 1994 a 96 ans.
Faguèt una carrièra dins l'administracion, coma recebeire de l'Enregistrament en Corsega e en Losera a Sant Chèli d'Apchèr.
Pendent la guèrra granda de 1914-1918 foguèt nafrat e li mancava lo braç drech; aquò l’empachèt pas de prene lo maquís pendent la segonda guèrra e de jogar un ròtle important dins la Resisténcia.
En mai dels dos libres del Causse, son òbra en occitan compren una autra « saga », la del « Vièlh estofegaire » qu’aqueste còp se debana pas solament dins la campanha avaironesa mas tanben dins la vila de Tolosa. Compren quatre libres :
• « Una filha de l'an quaranta ». I, C.G.L.O., Vedène, 1975
• « Riqueta ». Lo vièlh estofegaire II, Rodez, Imprimerie Subervie, 1978
• « Per las colonas de Tarn ». Lo vièlh estofegaire III, Rodez, Imprimerie Subervie, 1981
• « La sèxólòga ». Lo vièlh estofegaire IV, Rodez, Imprimerie Subervie, 1982


Quin es l’eròi vertadièr del « libre del Causse »: Palfèrre, Pèire Escordonac, que dobrís lo libre al palatz de justícia de Riom d’Auvèrnha, entre dos gendarmas? La bòria de Sarnac dins lo país de Severac e la vida vidanta de tres generacions de païsans, de la Bèla epòca a 1968? La lenga qu’aima Pau Gairaud : « assagi d’escriure, ieu, tant plan coma parlava -amai parla encara- lo pastre caussenard» (exèrg de « Una filha de l’an quaranta ») ?

Vaquí çò qu’escriu Enric Molin : « una lenga clara, naturala, que repetinga leugiereta, mirgalhada d'esperit trufarèl … quicòm de vertadièr, gaujós qualque còp e tendre quand s'endeven, sovent rebelut e brutal a l'ocasion, coma la vida d'aqueles masses perduts dins aquel país de secada »

Cal dintrar dins l’òbra coma nos i convida Ives Roqueta : « A cima, i a lo país. Sens illusion de país perdut. La misèria, l’orguèlh. Los òmes. Tot s’intègra al roman. Pas un sol personatge, e mai lo mèstre d’escòla, e mai Lisòta qu’es pas mai qu’una filha de bòria, e mai... e mai... pas un sol personatge que non siá de carn e d’òsses, que son astrada siá pas escricha dins las realitats economicas e socialas del temps, vertadièr fins que dins sa retenguda, fins dins aquela non-libertat que sembla los caracterizar totes. Un país d’explosions dintradas. Vos convidi a i dintrar. »

Joan-Maria Pieire, el, convida a s’ataular: «Lo libre del Causse», un cunh de cambajon, un cantèl de pan, un talh de Ròcafòrt, e un tassonat de vin: « Sèm contents e fièrs d'aver un escrivan de la mena de Paul Gayraud qu'escriu las epopèas grandas de las familhas roergassas, cossí se margan aquelas familhas e çò que se passa endejós d'aquelas familhas.
I a un pauc de Maupassant dins Gayraud. Per l'epòca que conta: una lenga rica-rica, saborosa, gostosa que gostosa. La lenga sauta, rebombís, escopís sang e fuòc, peta santat e vida. Un vocabulari extraordinari ! Aicí cap de mot sentís pas lo diccionari. La lenga occitana pòt èsser contenta de se veire aparada per un escrivan tant confle de vocabulari, coma l'es Gayraud.
E es atal que, sens far lo semblant de res, Gayraud conta e conta pas qué que siá. Car Gayraud a quicòm a dire. Rai de la lenga, i a tanben l'istòria.
Ataulatz-vos coma s'èretz davant un tròç de cambajon, un bocin de pan, un flòc de Ròcafòrt, e un brave veirat de vin. Gayraud, aquò's tot aquò per la lenga, e mai qu'aquò per lo dire. Se dirà e se ditz qu'es mai que los escrivans dels pus modèrnes.»

A descobrir donc, sens moderacion, aquel « Libre del Causse » e son autor Pau Gairaud.

Avec

Nathalie Aftimos
Maud Curassier
 
Deux serveuses-liseuses essuient les vers à leur comptoir. A disposition, une carte détaillée, un bouquet de poésies hétéroclites qu’elles murmurent ou scandent au gré des oreilles qui se tendent. Leurs diverses bouteilles, carafes et théières contiennent des trésors de rimes. Des plus grands textes de la littérature française aux plumes d’artistes plus méconnus, d’ici ou d’ailleurs, elles lisent le poème choisi au préalable par l’auditeur. La lecture se savoure intimement sous leur para-bruits...

LE MENU

Fiche technique

· Durée : à définir avec l’organisateur
· Animation tout public
Fiche technique complète