Descubriguerem Francesa Dudognon fai dos ans quand las edicions Maiade fagueren pareisser d’ela Le limon de l’âme. Un ton, un biais de menar son afar, ‘n estil que ! L-i auria ‘na autra definicion de la literatura ? Dempuei es tornada a la lenga daus seus, a fach, coma disen, lo pas. E ‘quo es lo mesma bonaür de zo legir. ‘Na escriveiritz es nascuda a l’occitan.

« Trobaretz ‘qui los crestians e las chausas contats taus coma se caten dins ma charn, enguera que dins la lonhdor dau passat de gaza leugiera ; mas ‘quò seriá plan vertadier de dire que me cate darrier ilhs ; me, e çò que pòrte de mon aüei de tiala boiradissa tenchida color de nòstre temps. »
« Emai z’aia tot ‘dobat a ma mòda, res de pus vrai que çò que conte ‘qui, tan simple fuguessa… ‘Quo es l’istòria de tot lo monde. ‘N autre biais de l’Istòria. N-i en a que disen « la p’ita istòria », l’istòria de paubra gent, d’una femna… Ieu, dise de las femnas ; l’istòria prunda, la font. »