Explorar los documents (15420 total)

Ua revision deu concèpte de l'amor peus sègles e deu ròtle de la hemna en la soa concepcion, la soa experiéncia e la soa transmission.

Mara Aranda que hestèja los sons 30 ans sus l’empont en 2020 dab un repertòri pleat de contiengut universau. Qu’ei acompanhada peu talent de quate musicairas qui interpreteràn tèxtes originaus deus sègles XII^au et XIII^au d’autoras-compositoras-interprètas miejancèras, aperadas trobairitz, e d’autes dont non coneishem pas l’autor, e dont la possibla man n’estrema pas hemnas qui vedón dens l’anonimat ua sortida tà liurar a l’istòria e a la societat deu futur ua cronica deus sentits e deus tribulòcis deu lor temps qui conda l'istòria repicada de l'Umanitat.

En aquera societat miejancèra, que i avè hemnas letradas, com las trobairitz, dab ua part activa de l’escaquèr de la vita culturau e literària deu sud de França, on l'occitan èra la lenga veiculària de la poesia.

Mara Aranda qu’ei ua de las interprètas valencianas qui arraja lo mei a l’estrangèr. Tres decennias de seguida, que demiè recèrcas sus las musicas valencianas, turca, grèca, occitana e anciana, miejancèra e sefarada, e que las cantè. Que podó crear un vintenat d’excellents albums premiats qui recebom la reconeishença deu public e deus mèdias especializats.

Tà'n saber mei

Òbra creada en 1964, In C de Terry Riley, qu’ei un deus actes fondators de la musica minimau. Dab ua particion compausada de 53 tèmas, In C qu’ei precursora per çò de l’utilizacion radicau deu procediment de la repeticion. Pròva deu son potenciau illimitat, In C qu’estó perpausada en un sarròt d’interpretacions.

La version qui’n perpausa uei la Nòvia que s'estructura autorn deus instruments caracteristics deu son camp de recèrca, las musicas tradicionaus. Sonsainas, cabreta, chabreta, carlamusa Béchonnet, vriolons, tom-tom e banjo que pòrtan un aute esclairatge sus l’òbra de Terry Riley. Aquesta interpretacion que questiona las semblanças formaus e acosticas enter musicas tradicionaus e contemporanèas. Que hè vàler lo riquèr deus timbres e que provòca ua pèrta de las marcas en l’espaci e la durada.

Version electrica :
Perrine Bourel : vriolon
Basile Brémaud : vriolon
Matèu Baudoin : vriolon
Yvan Etienne : EMS Sinti + pedalas
Antoine Cognet : banjo
Jacques Puech : cabreta
Clément Gauthier : cant, tom-tom
Yann Gourdon : sonsaina
Alexis Degrenier : sonsaina
Guilhem Lacroux : guitarra 12 còrdas
Pierre-Vincent Fortunier : carlamusa Béchonnet 11 poças

Version acostica :
Perrine Bourel : vriolon
Basile Brémaud : vriolon
Matèu Baudoin : vriolon
Yvan Etienne : sonsaina
Antoine Cognet : banjo
Jacques Puech : cabreta
Clément Gauthier : cant, tom-tom
Yann Gourdon : sonsaina
Alexis Degrenier : sonsaina
Guilhem Lacroux : guitarra romantica
Pierre-Vincent Fortunier : carlamusa deu Centre 23 poças

Tà'n saber mei

Dus poèmas de Marcela Delpastre hicats en votz. Aqueths dus tèxtes que son estats editats dens los Poèmes dramatiques I e II (au medish editor).

Le cri
Lo qui crida : Bernat Combi
Las votz, lo còr : Jean-Claude Bergon, Thérèse Canet, Brigitte Fleygnac, Jan dau Melhau

La parabole des loups
Lo qui recita : Jan dau Melhau
Las votz, lo còr : Jean-Claude Bergon, Thérèse Canet, Brigitte Fleygnac

Direccion artistica : Jan dau Melhau

« Que son creacions d’epòcas desparièras de la mea vita, quan avoi lo parat de condar, de hicar en musica e a bèths còps de méter en scèna aqueras aventuras arlesianas. Uas quandas que son hèra recentas, d'autas qu’an mei de 20 ans. Ne revèlan solament que d’ua partida deu riquèr legendari du País d'Arle. » - Henri Maquet

Musicaire poli-instrumentista, musicològue, etnomusicològue, lutèr, compositor, pedagògue, cantaire, organizator de hestaus e d’encontres… Henri Maquet qu’ei un musicaire polivalent adarron, au servici d’ua cultura viva e biodinamica. Ensenhat a las honts musicologicas e aus repertòris populars deus país d’Òc, que distilla la soa creativitat peus camins de la recèrca, de l’empirisme e de la sinceritat.

Tà'n saber mei

Grégory Jolivet que compausa tà la sonsaina alto despuish un vintenat d’annadas.
Inspirat per las colors e las lors tonalitats respectivas, los pastèls, los encontres musicaus, los viatges, l’immersion aquatica, la respiracion, la soa musica qu’ei ua alquimia enter las musicas deu monde e actuaus. Dens aqueth navèth concèrt, que cabussaratz dab lo musicaire en un univèrs relaxant, dançant, e que viatjaratz en Osmòsi en un banh electric e colorat per las sèt tonalitats deu roi au vriulet.

Tà'n saber mei

En los sons desparièrs albums, Gofannon que hica en exèrgue lo son interès peus ritmes e las lengas. Inspirats per la musica miejancèra tradicionau de l'Euròpa sancèra, los sons tròçs que presentan tot naturaument ua grana diversitat lingüistica dab paraulas en occitan, en anglés, en francés e en suedés. Curtas de tot artifici, aquetas cançons fòlc contemplativas e calorosas que pòrtan en eras medishas ua grana autenticitat e un rapòrt a la Natura privilegiat.

Edouard Golfier : bateria, percussions, grunt
Rodolphe Johansson : violoncèla
Sarg Mercadier : còrs, cabreta
Miren Roux : còrs
Samuel Meric : cant, guitarra fòlc, guitarra 12 còrdas, bozoki irlandés, baisha, sonsaina, flabuta de bèc, clarineta, percussions, boha, còrna de soada, bòl tibetan, guitarra de hèr, ocarina

Tà'n saber mei

Après 7 ans d’abséncia, Gari que torna en sòlo dab un disc solar, prestit de fraternitat e de solidaritat.
Un bòsc, ua jungla, ua mar ? Un cèrvi, un òmi, un còrps, 1000 còrps encalhats… A l’òra quan parar la man e pòt estar un delicte, que cau har cap au desfís.
En Barka, que i ei Marselha. Marselha de l’aulhors, Marselha de l’aute, aquera vila de Marselha on valsan las valisas, on s’escadem a un taulèr de Noailles tà brindar a la memòria de Fausto, on deisham los nostes pès a decidir tà nosautes. Aquera vila de Marselha on hèm çò qui’ns platz, ns’acampar, espartir, estar solidaris, estar vius !
En Barka, que i ei l’Africa. Tartar(a) (Papà !) qu’a invitat a Gari a Ouagadougou en 2014, qu’avè l’impression d’estar a casa, Plaça de la hemna, au país deus òmis hidècs.
En Barka, que i a un higuèr, que i a abelhas, ua leona, valisas, artistas qui hèn a las estòrças, amics qui’s retròban, ausèths, un ariçon, arrais de só, un cèrvi, un casalèr…

Tà'n saber mei

Eyes of Simurgh qu’ei un quatet metal creat a Tolosa en junh de 2013.
Blues, death e black metal, stoner o sludgecore, lo grop que presenta influéncias desparièras, mes qu’ei bahida la darrèra que tornaram trobar mei sovent dens las composicions. Las paraulas en occitan qu’evòcan un imaginari sombre e tesicós inspirat per l'istòria, la sciéncia-ficcion, la « dark fantasy », e dehèt per tot çò qui ei engüeishós, entrigaire o desvariant au punt de’n har ua cançon.

Xingara Linga qu’ei lo lor prumèr album, après la demò Mamòt pareguda en 2015.

Pascal Sebat : cant, guitarra
Maxime Franco : bateria
Ludovic Delahaye : baisha
Matthieu Fontaine : guitarra

Tà'n saber mei